بیماری اوتیسم در کودکان

تعریف اختلال اوتیسم

کودکان اوتیسم از اختلالات طیفی اوتیسم رنج می برند. پزشکان این بیماری را متعلق به گروه بیماریهای کودکان دارای سندروم آسپرگر و … می دانند. رشد متفاوت مغز در این کودکان، باعث بروز اختلالاتی درحواس پنچگانه (بینایی، بویایی، شنوایی،چشایی، لامسه) آن ها شده، و در پی این مسئله توانایی ارتباطات کلامی و غیرکلامی با افراد و اطرافیان در آن ها کاهش می یابد.همچنین پزشکان از این بیماری به بیماری در خودماندگی نیز یاد می کنند

کودکان اوتیسم چگونه رفتار می کنند

مغز ما هر روزه، آن چه که می بینیم، می بوییم، می شنویم، می چشیم، لمس می کنیم و تجربه هایمان را درک و تفسیرمی کند، اما زمانی که این توانایی را از دست بدهد شخص به سختی می تواند حرف بزند، گوش دهد، بفهمد، بازی کند و یاد بگیرد. به همین خاطر کودکان اوتیسم معمولا نمی توانند به راحتی با دیگر کودکان ارتباط برقرار کنند.مثلا زمانی که مردم لبخند می زنند شما متوجه می شوید آن ها خوشحالند و یا اگر شخصی عصبانی شود شما از تغییر حالت چهره و صدای آن فرد می توانید این را بفهمید. این در حالی است که کودکانی که اختلالات طیفی اوتیسم دارند نمی توانند از روی حالات چهره و صدای افراد، بفهمند دیگران چه احساسی دارند و به چه چیزی فکر می کنند. در این حالت ممکن است طوری رفتار کنند که به نظر عجیب می رسد،همچنین متقابلا نمی توان به راحتی فهمید آن ها چه احساسی دارند و به چه چیزی فکر می کنند.

یک کودک اوتیسمی ممکن است در یادگیری کلمات مشکل داشته باشد کارهای مشابه را تکرار کند، مانند تکرار کلمات با شرایط جدید به سختی ارتباط برقرار کند (مانند امتحان کردن غذای جدید، داشتن یک معلم جدید یا حتی تغییر موقعیت مکانی اسباب بازی ها)

تصور کنید چقدر برای این کودکان سخت خواهد بود که تلاش کنند آن چه را که نزدیکانشان مانند والدین، معلمشانو … می گویند بفهمند در حالیکه معنی دقیق کلمات را نمی دانند.تحمل این وضعیت زمانی سخت تر می شود که نمی توانند آن چه را که واقعا فکر و یا احساس می کنند و یا آن چه که نیاز دارند را با کلمات درست بیان کنند.درحالیکه که آمار نشان می دهد تعداد کودکان مبتلا به اوتیسم در حال افزایش است، شناخت بهتر این کودکان  اوتیسم در نحوه رفتار ما با آن ها و تشدید نشدن رفتار غیرمعمولشان تاثیر گذار خواهد بود.