5 چیز ساده درباره کودکان که ما فراموش می‌کنیم
1– کودکان عاشق تولدشون هستن
اونها تاریخ دقیق تولدشون یادشون هست و می‌خوان اونو به کل دنیا اعلام کنن.
اونها در این روز خاص سرشار از احساس دوست داشتن هستن و عاشق جلب توجه. اغلب این حس درباره کیک و هدایاس .
هیچوقت اهمیت تولد کودکان را دست کم نگیرید. ارزش این روز برای اونها در کنار دیگر مناسبت‌های بزرگ قرار می‌گیره.
اما آن هامی‌دونن که فقط این جشنه که مختص اونهاست.
2– کودکان تقلبی نیستند
اونها نمی‌دونن چجوری باید باشن. ما هستیم که به اونها یاد می‌دیم صادق باشن و هر چی فکر می‌کنن و حس می‌کنن بگن.
تا حالا چند بار بهشون گفتیم حرف خودشونرو بزنن و هنوز متعجب هستیم از صداقت بی‌پروای اونها.
این نکته خیلی مهمه که بدونید : امکان نداره کودکان از گفتن اینکه شکم شما پرمو هست یا از شما بپرسن که چرا پاهاتون موقع
راه رفتن صدا می‌ده، خجالت بکشن ما می‌خواهیم بگیم که کودکان فقط می‌خوان اون چیزی که ما بهشون یاد دادیم را به ما یادآوری کنن.
3– کودکان به دوستانشون نیاز دارن
در شرایطی که بزرگترها دارن یاد می‌گیرن بیشتر به خودشون یا گروه‌های کوچک اطرافیان وابسته باشن، کودکان می‌خوان مطلوب عده زیادی باشن.
اونها بر عکس تلاشی که شما برای گوشه نشینی دارید، سعی می‌کنن اجتماعی باشن و توسط دوستانشون به تولد دعوت بشن.
اونها می‌خوان مهم باشن و روابط دوستی بهشون یادآور می‌شه که مهم هستن. دیدن یه نفر که تنها پشت میز نهارخوری نشسته به اندازه کافی برای یه آدم بزرگ ناراحت کننده‌اس تصور کنید برای کودکان چجوریه ؟
4– کودکان ما را می‌بینند
ما ممکن هست فکر کنیم کودکان فقط از مدرسه چیز یاد می‌گیرن یا از ما وقتی نصیحتشون می‌کنیم
اما در واقع اونها دارن ما رو می‌بینن، پردازش می کنن و حتی حالت‌های صورت ما رو می خونن بیشتر از چیزی که ما فکرش رو بکنیم.
اونها هر کلمه‌ای که ما می‌گیم ( حتی حرف‌های بد) ، رفتار و ارزش‌های ما رو برمی‌دارن.
اگر اونها ببینند ما با غریبه‌ها مهربان هستیم یا سر همسرمان داد می‌زنیم اون رو به عنوان یک تجربه نگه می‌دارن تا بعدا در زندگی خودشون استفاده کنن.
5– کودکان از رویاپردازی نمی ترسن
واقعیت اینه که کودکان رویاپردازی می‌کنن. رویاهای بزرگ هم می‌سازن. اونها نمی‌خوان فقط یه پرستار یا یه مادر باشن ، اونها می‌خوان از آدمای بیشتری در دنیا که در معرض خطر هستن محافظت کنن،
اورست رو فتح کنن، و همه این کارا رو قبل از سی سالگی انجام بدن.هر چه سن ما بالاتر می‌ره، ما رویاهامونو کنار می‌گذاریم و به جاش تسلیم زندگی پرمسئولیت و هنجارهای اجتماع میشیم.آن ها همیشه به جادوی رویاهاشون اعتقاد دارن و به آینده‌شون امیدوارن و به ما یاد میدن که به هم اعتماد کنیم .
فرق هست بین راستگو بودن و مردم آزار بودن. اونها باعث می‌شن ما به گذشته برگردیم و از مسافرت‌هایی که رفتیم، جاهایی که بودیم ،آدمایی که دیدیم و تمام خاطراتی که در این مدت داشتیم حس خوبی پیدا کنیم .
داشتن آدمای خوب در کنارمون ( چه فامیل باشه یا دوست) زندگی را لذتبخش‌تر می‌کنه. به خاطر داشتن آدمایی که زندگی ما رو بهتر می‌کننباید شکرگذار باشیم چون ما هنوز به چنین دوستانی نیاز داریم.
کودکان به ما یاد میدن همون آدمایی باشیم که می‌خواهیم.اونها به ما کمک می‌کنن اشتباهاتمون رو اصلاح کنیم و تلاش کنیم بهتر باشیم.
هیچ کدوم از آدم بزرگا نمی‌خوان که بقیه اونا رو به عنوان یه لجباز یا کسی که سر همه داد میزنه بشناسن. هیچ چیز نمیتونه بیشتر از دیدن بارور شدن رویاهامون هیجان انگیز باشه. کودکان به ما یاد میدن به چیزهایی که ممکنه دیگه نباشن شانس دوباره بدیم،
در حالی که چشم‌پوشی کردن از اون ممکنه سرنوشت بدتری به بار بیاره.ما پیر میشیم اما گاهی آدم بزرگ بودن سخته چون ما یه چیزایی رو فراموش می‌کنیم.
نظر بدهید