با بیماران اوتیسمی بیشتر آشنا شویم

ویژگی های افراد مبتلا به اوتیسم

بیماری اوتیسم طیف گسترده ای دارد و هیچ دو فرد مبتلا به اوتیسم کاملا شبیه به هم نیستند. بعضی از مردم علائم خفیف و برخی شدید دارند. در زیر فهرستی از ویژگی های افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد:

ناتوانی در برقراری ارتباطات اجتماعی

رفتار اجتماعی فرد مبتلا به اوتیسم با بقیه ی افراد اجتماع کاملاً متفاوت است. شخص مبتلا به اوتیسم ممکن است دست و پا چلفتی به نظر برسد یا بدون آنکه بفهمد نظرات توهین آمیز نسبت به بقیه داشته باشد. اگر علائم اوتیسم در فردی شدید باشد، ممکن است ابداً تمایلی به برقراری ارتباط با دیگران نشان ندهد.

مبتلایان به اوتیسم ارتباط چشمی کمی برقرار می کنند. اگر علائم بیماری خفیف باشد و فرد آگاهانه متوجه شود که ارتباط چشمی برای افراد جامعه مهم است، می تواند روی خود کار کند.

افراد اوتیسمی معمولاً متوجه قصد دیگران برای برقراری ارتباط نمی شوند. گاهی نیز نسبت به افراد یا گروه های خاصی تمایل زیادی دارند.

ناتوانی همدلی و درک احساسات دیگران

برای فرد اوتیسمی درک احساسات دیگران بسیار دشوار است. اما، با یادآوری دائمی و توجه آگاهانه در درک احساسات مردم می تواند پیشرفت کند . در واقع همدلی جزئی از طبیعت روانی یک فرد اوتیسمی نیست.

ممکن است فرد اوتیسمی به یک زمینه ی خاص علاقه داشته باشد و مدام از آن موضوع صحبت کند. تغییر موضوع، فکر و احساسات در طول یک مکالمه با فرد مبتلا به اوتیسم وجود ندارد.

به تماس فیزیکی علاقه ندارند

بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم به ویژه کودکان، تمایلی به برقراری تماس فیزیکی ندارند. اما این قاعده کلی نیست. افرادی نیز هستند که با وجود اوتیسم بستگان خود را (مانند مادر، پدر، مادربزرگ و …) به راحتی در آغوش می گیرند.

صداهای بلند، برخی از بوها، نور

مبتلایان اوتیسم معمولاً از صداهای بلند و ناگهانی شوکه می شوند. همینطور نسبت به برخی از بوها یا تغییرات شدید نور نیز چنین حسی دارند. بسیاری بر این باورند که نور، صدا یا بو آزار دهنده نیست بلکه تغییرات آن و عدم توانایی فرد مبتلا برای تطبیق با آن است که به وی احساس ناخوشایند می دهد او را شوکه می کند. اطلاع قبلی به تعدیل واکنش فرد اوتیسمی کمک می کند.

ناتوانی در سخن گفتن

هر چه شدت اوتیسم بیشتر باشد بر توانایی صحبت کردن بیشتر اثر می گذارد. سخن گفتن فرد اوتیسم  بسیار خشک و بدون بالا و پایین شدن تن صداست. بسیاری از کودکان اوتیسمی هرگز قادر به صحبت کردن نمی شوند زیرا آموزش زبان به آن ها کار وقت گیر و دشواری است.

رفتارها و تصاویر تکراری

فرد مبتلا به اوتیسم پیش بینی را دوست دارد. خود رفتار های تکراری انجام می دهد و از اتفاقات و رفتارهای جدید گریزان است.

بهترین راه برای زندگی درکنار یک  بیمار اوتیسمی پذیرش رفتار های اوست. هرگونه تلاش و دخالت در تغییر یا اجبار وی به رفتار شبیه دیگران داشتن، کیفیت زندگی او را پایین می آورد.