درمورد دلفین ها چه می دانید ؟ نگاهی بر زندگی دلفین ها

حقایقی در مورد دلفین ها

دلفین نوعی پستاندار دریایی است و در خانواده ی نهنگ ها جای دارد. دلفینها می توانند اندازه های بسیار متفاوتی از نیم متر تا 9 متر داشته باشند. آن ها می توانند بین 130 کیلوگرم تا یک تن وزن داشته باشند.

در حال حاضر حدود 40 گونه ی شناخته از دلفین در سراسر جهان وجود دارند و تعدادی از گونه های منقرض شده نیز شناسایی شده اند که قدمت آن ها به 10 میلیون سال پیش باز می گردد. دلفینها به عنوان حیواناتی بسیار هوشمند و بازیگوش شناخته شده اند و بسیار پر جنب و جوش هستند.

رژیم غذایی

دلفینها انواع مختلفی از مواد غذایی را می خورند و رژیم غذایی آنها با توجه به گونه، نحوه ی شکار و اندازه ی بدن و دندان هایشان بسیار متغیر است. محبوب ترین غذای دلفین ماهی ها، ماهی مرکب، پلانکتون، سرپایان و سخت پوستان هستند. هر چه اندازه ی دلفینها بزرگ تر باشد از شکار هایی با اندازه بزرگتر مانند کوسه ها، لاک پشت ها، پرندگان دریایی، شیر دریایی و … تغذیه می کنند.

دلفینها موجودات بسیار اجتماعی هستند و حتی برای شکار طعمه ی خود گروهی اقدام می کنند. با شکار گروهی تغذیه بهتر و احتمال حمله ی کمتری به آن ها وجود دارد. در طول سفر شکاری دلفینها دیده شده است که 2 تا 30 دلفین با راهبرد های پیچیده و تکنیک شکاری ویژه با همراهی هم طعمه ی خود را گیر می اندازند.

در یکی از تکنیک های شکاری دلفینها ماهی ها طعمه را به سمت آب های کم عمق هدایت می کنند تا جایی که بتوانند آن ها را در گوشه ای گیر بیندازند. دلفینها از دم خود نیز برای ضربه زدن و گیج کردن شکار خود استفاده می کنند. این ضربه طعمه را به اندازه ی کافی فلج می کند.

با استفاده از صوت هایی که تولید می کنند فواصل اجسام و شکار را تشخیص می دهند. آن ها با این روش حرکت و جهت آن را نیز می توانند تعیین کنند.

برآورد دقیقی از میزان غذای مصرف شده توسط دلفینها وجود ندارد. اکثر دلفینها بین 4 تا 10% از وزن بدنشان در روز غذا مصرف می کنند.

مهاجرت دلفین ها

برخلاف نهنگ ها، اکثر دلفینها سفرهای بزرگ مهاجرتی انجام نمی دهند. برخی از گونه های دلفین به علت تغییرات فصلی مهاجرت می کنند اما همین مهاجرت هم فواصل کوتاهی را در بر می گیرد.

گونه هایی از دلفینها که در نزدیکی سواحل زندگی می کنند اندازه ی کوچکتری نسبت به دیگر گونه ها دارند و البته اکثریت دلفینها را شامل می شوند. دلفین هایی که در اعماق دریا زندگی می کنند مهاجرت هایی با فواصل بیشتر نسبت به دلفینهای سالی دارند.

ساختار اجتماعی و ارتباطات دلفین ها

دلفین ها با ایجاد صدا، زبان بدن و سیگنال های بصری با یکدیگر ارتباط بر قرار می کنند. دلفینها مانند انسان با کلمات با هم صحبت نمی کنند. اما، صدا ها و فرکانس هایی که برای ارتباط با یکدیگر ایجاد می کنند در واقع زبان آن هاست.

تفاوت در دامنه و فرکانس صوت های ایجاد شده به دلفینها اجازه می دهد ارتباطات مختلفی از جمله رابطه عاطفی، خبر از منبع غذا، خبر از مناطق خطر، تمایل به بازی و مجموعه ای از رفتار های مرتبط با بقا را را با هم داشته باشند. دلفینها حتی از روی اصوات می توانند یکدیگر را شناسایی کنند. دقیقاً مشابه تن صدای انسان ها.

علاوه بر داشتن توانایی زبانی قوی، دلفین ها بسیار باهوش و آموزش پذیر هستند و می توانند سلسله ای از آموزش های آکروباتیک را در ذهن خود نگه دارند و انجام دهند.

حتی دیده شده است دلفینها بدون اینکه آموزش ببینند از مردم در برابر کوسه ها محافظت می کنند و انسان ها را به ساحل هدایت می کنند. زبانی که دلفین ها از آن برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می کنند بسیار پیچیده است و زیست شناسان دریایی و دانشمندان آرزو دارند روزی بتوانند با تحلیل زبان آن ها و ابزاری برای تبدیل کلمات به اصوات بتوانند با دلفینها به طور مستقیم صحبت کرده و ارتباط بگیرند.

دلفینها قادرند رابطه ای عاطفی به اندازه عاطفه ی انسانی برقرار کنند. حرکات لمسی و بصری نیز در ارتباطات و سطح عاطفی و فکری آن ها نقش دارد.

باروری

متوسط دوره ی بارداری یک دلفین بین 11 تا 17 ماه است. بر خلاف نهنگ ها که فصل خاصی برای تولید مثل دارند، دلفینها در هر ماهی از سال می توانند بارور شوند. گرچه شیوع باروری در فصول گرم سال بیشتر است. دلفینهای نر برای انتخاب جفت با یکدیگر رقابت می کنند. دلفینهای ماده  معمولاً بین 5 تا 14 سالگی و دلفینهای نر بین 9 تا 14 سالگی بالغ می شوند. دلفین های ماده هر 2 تا 6 سال یک فرزند خواهند داشت و چندین سال را صرف پرورش آن می کنند. همانطور که گفته ش دلفین ها پستاندار هستند و به فرزندان خود شیر می دهند.

دوره ی شیردهی دلفین بین 6 ماه تا 2 سال می تواند طول بکشد اما غالب گونه ها 12 ماه شیر دهی دارند. دلفین های سالم بین 25 تا 80 سال عمر می کنند. شیوه ی زندگی، زیستگاه، خطرات محیطی، شکارچیان، ساختار اجتماعی و سایر عوامل همگی در کیفیت و طول عمر یک دلفین اثر دارند.

خواب و تنفس آگاهانه

برخلاف بسیاری از پستانداران که درزمان خواب به حالت نا خودآگاه وارد می شوند و ناخود آگاه نفس می کشند، دلفین ها در هنگام خواب به حالت نیمه هشیار می روند.

دلیل اصلی نیمه هشیار باقی ماندن دلفینها حفظ بقاست. زیرا دلفینها پستاندارانی هستند که در دریا زندگی می کنند و همیشه باید مراقب اطراف خود باشند در غیر اینصورت ممکن است غرق و یا شکار شوند. همانطور که اگر پستانداران خشکی در آب به خواب روند دچار غرق شدگی می شوند، دلفینها نیز اگر به طور کامل به خواب بروند غرق خواهند شد. برای تنفس نیز دلفینها ترجیح ی دهند در نزدیکی سطح آب بخوابند تا در صورت نیاز به هوا به راحتی بتوانند به سطح بیایند. داشتن حفره ای در بالای سر به تنفس راحت آن ها بدون بالا آوردن سر کمک می کند.

نیمه هشیار خوابیدن دلفین ها کمک می کند در زمان واب به طور ناخود آگاه راه وردی تنفس ان ها باز نشود و هوا به داخل ریه های آن ها نروند. در هنگام بیدار شدن نیز به سرعت هشیاری کامل خود را باز می یابند و مانند انسان ها زمانی برای هشیار شدن نیاز ندارند. این ویژگی در تمام هم خانواده های دلفین از جمله نهنگ وجود دارد.