تغییر لامپ های فیلامنتی در گذر زمان

لامپ های فیلامنتی

لامپ های فیلامتنی یا لامپ ها رشته ای کم مصرف ترین لامپ ها نیستند، اما در سال های زیادی از قرن بیستم تنها نوع لامپ در دسترس و پایه ای برای ساخت انواع دیگر لامپ ها بوده اند. طرز کار لامپ های رشته ای به این صورت است که  در شیشه ای بدون اکسِزن با مقاومت در برابر حرارت نور تولید می کند. پیش از آن که توماس ادیسون اولین لامپ تجاری را بسازد، افراد دیگری برای طراحی آن حدود 40 سال تلاش کرده بودند و توسعه ی طراحی آن تا اوایل قرن بیستم ادامه داشت.

اولین لامپ رشته ای

گرچه اختراع اولین لامپ رشته ای به نام توماس ادیسون ثبت شده است، با این حال، او اولین کسی نبود که دست به ساخت لامپ زد. شیمیدان و مخترع بریتانیایی همفری دیوی اولین فردی بود که با اتصال سیم به باتری باعث نور دهی فیلامنت شد. در سال 1841 فردریک مولینز اولین لامپ رشته ای را با فیلامنت پلاتینیوم درون تیوب شیشه ای ساخت. ادیسون و فرد دیگری به نام ژوزف سوان همزمان توانستند لامپی بسازند که مدت بیشتری روشن می ماند. لامپ ادیسون موفق تر عمل کرد زیرا توانسته بود حبابی خالی از اکسیژن را ایجاد کند.

جنس رشته ها

ادیسون مواد مختلفی را برای ساخت رشته های لامپ استفاده کرد. او رشته ای از بامبو کربونیزه شده را استفاده کرد و با خمیر زغال آن را به باتری چسباند. ژوزف سوان رشته های خود را از کاغذ کربنی ساخت. لامپ سوان یک ساعت روشن می ماند و لامپ ادیسون بیش از 600 ساعت. رشته های فلزی در سال 1902 وارد این حیطه شدند و در سال 1908 تنگستن رسانا به بازار معرفی شد. تنگستن پیچیده شده، نور دار ترین لامپ ها را وارد بازار کرد.

درون حباب شیشه ای

رشته ی درون لامپ در حضور اکسیژن شروع به سوختن می کند. به همین دلیل لازم است که درون حباب لامپ هیچ گونه اکسیژنی وجود نداشته باشد. ادیسون نسبت به دیگر همترازان خود در خالی کردن حباب لامپ از اکسیژن موفق تر عمل کرد و همین مسأله راز طول عمر بیشتر لامپ او بود. پر کردن حباب لامپ از مخلوط گاز نیتروژن و آرگون جایگزین ایجاد خلاأ شد تا فشار بیرون و درون لامپ یکی شود و آرگون از رطوبت گیری تنگستن جلوگیری کند.

سایر ویژگی ها

اولین لامپی که ادیسون ساخت، دارای تو انتهای چنگکی شکل بودند. اما بعد تر ادیسون سرپیچ را برای آن طراحی کرد که امروزه نیز در لامپ های مدرن دیده می شود. پر کردن درون حباب لامپ از گز های بی اثر، رشته ای کردن فیلامنت ها، تنوع در شکل حباب و ایجاد پوششی سفید رنگ برای انتشار بهتر نور از جمله ویژگی هایی بودند که به مرور زمان به لامپ های فیلامنتی اضافه شدند.