بیماری خودایمنی لوپوس
لوپوس یک بیماری خود ایمنی مزمن است که منجر به بیش فعالی سیستم ایمنی بدن می شود و به بافت های سالم و طبیعی حمله می کند. عملکرد طبیعی سیستم ایمنی بدن تولید پروتئین هایی به نام آنتی بادی توسط گلبول های سفید خونی ( لنفوسیت های B ) به منظور محافظت و مبارزه با ویروس ها، باکتری ها و میکروب ها می باشد.
لوپوس، سیستم ایمنی بدن را در تشخیص تفاوت آنتی ژن ها و بافت سالم ناتوان می سازد. این مسئله باعث می شود سیستم ایمنی بدن نه تنها بر آنتی ژن ها که بر علیه بافت سالم هم عمل کند و منجر به بروز التهاب، درد و آسیب مفصلی گردد.
علایم بیماری لوپوس چیست
از جمله علائم این بیماری می توان به التهاب، تورم و آسیب مفاصل، پوست، کلیه ها، خون، قلب و ریه ها اشاره کرد.
هر قسمتی از بدن می تواند تحت تاثیر بیماری لوپوس دچار آسیب گردد.
حقایقی کوتاه در مورد بیماری لوپوس
- لوپوس جزو بیماری های خود ایمنی ناشی از بروز مشکلات در عملکرد سیستم ایمنی بدن است. این بیماری می تواند خفیف و با تهدید کننده زندگی باشد.
- لوپوس بیماری مسری نیست.
- لوپوس انواع مختلفی دارد. لوپوس اریتماتوی سیستمیک و یا SLE از معروف ترین نوع آن است. انواع دیگر آن پوستی، ناشی از مصرف دارو و نوزادان می باشد.
- با توجه به گزارشات بنیاد آمریکا، 1.5 تا 2 میلیون آمریکایی ها به انواع مختلفی از لوپوس مبتلا هستند.
- بیش از 90% افراد مبتلا به لوپوس، زنان هستند.
- لوپوس بین افراد 15 تا 45 ساله شایع تر است.
- 72% از آمریکایی های 18 تا 34 ساله، نام این بیماری را تا به حال نشنیده اند و یا چیزی درباره آن نمی دانند.
- بسیاری از پزشکان معتقدند محرک های ژنتیکی و محیطی زمینه ساز بروز بیماری لوپوس هستند.
- از عواملی که احتمال بروز این بیماری را افزایش می دهند می توان به مواردی چون در معرض نور خورشید بودن، داروهای تجویزی خاص، عفونت با ویروس اپشتین بار و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص، اشاره کرد.
- عوامل محیطی محرک لوپوس عبارتند از : استرس شدید، قرار گرفتن در معرض نور ماورا بنفش، سیگار کشیدن، مصرف برخی دارو ها و آنتی بیوتیک ها، عفونت ها و ویروس اپشتین بار ( در کودکان ).
- اگرچه روش درمانی قطعی برای لوپوس وجود ندارد اما می توان این بیماری را با دارو کنترل کرد.
- درمان های لوپوس شامل مصرف کورتیکواستروئید ها، دارو های سرکوبگر سیستم ایمنی و ایجاد تغییرات در شیوه زندگی می باشد.
دسته بندی انواع لوپوس
این بیماری به شکل های مختلف بروز پیدا میکند که در ادامه به انواع آن می پردازیم.
لوپوس پوستی
بیماری افراد مبتلا به لوپوس پوستی محدود به پوست آن ها می شود. از علائم آن به پدیدار شدن راش ( اختلال پوستی ) روی صورت ، گردن و پوست سر می توان اشاره کرد. این نوع لوپوس بر اندام داخلی بدن تاثیر نمی گذارد. هیچ راهی برای پیش بینی یا جلوگیری از بروز آن وجود ندارد.
لوپوس اریتماتوی سیستمیک یا SLE
لوپوس SLE نوع شدید تری نسبت به لوپوس پوستی می باشد زیرا می تواند بر همه اندام داخلی بدن نظیر مفاصل، ریه ها، کلیه، خون و قلب تاثیر بگذارد. در این نوع لوپوس دو دوره تعریف می شود : دوره شعله وری ( زمانی که بیماری فعال می شود. ) و دوره بهبودی ( زمانی که بیماری خفته می باشد. )
لوپوس ناشی از مصرف دارو
لوپوس ناشی از دارو از طریق بروز واکنش هایی به واسطه مصرف برخی داروهای خاص به وجود می آید که علائمی شبیه SLE دارد.
هیدرالازین، داروی فشار خون بالا و پروکائین آمید، از دارو های آریتمی قلبی و نزدیک 400 داروی دیگر وجود دارد که می تواند زمینه ساز بروز لوپوس گردند. با قطع مصرف این دارو ها، این بیماری فروکش می کند.
لوپوس نوزادان
نوع نادری از لوپوس زمانی اتفاق می افتد که یک مادر اتوآنتی بادی هایی را به جنین انتقال می دهد. جنین یا نوزاد به دنیا نیامده می تواند دچار راش های پوستی و یا عوارض قلبی و خونی شود. معمولا به صورت راش بروز می یابد اما بعد از شش ماه این بیماری ناپدید می گردد.
نظر بدهید