دختر دارها بخوانند
در اینجا به بررسی برخی تاثیرات کمبود محبت و عدم توجه کافی مادران در دوران کودکی روی شخصیت فرزندان به ویژه دختران می پردازیم. این مطلب برای افرادی که پسر دارند نیز مفید است. اما حتما دختر دارها بخوانند تا از پیامدهای منفی که می تواند در کودکی و بزرگسالی گریبانگیر فرزندشان شود جلوگیری کنند. زمانی که نیازهای عاطفی و احساسی فرزندمان در دوران کودکی برآورده نمی شود, توسعه شخصیت او طوری دیگر شکل می گیرد.
البته همه می دانیم که تجربیات دوران کودکی همه افراد و ویژگی پدر و مادرشان با یکدیگر متفاوت است. ما در اینجا می خواهیم شما را در دانستن این امر که چگونه دوران کودکی بر شخصیت و رفتارهای ما اثر می گذارد آگاه نماییم. تاثیرات منفی متاسفانه تا میانسالی و بعد از آن می تواند در زندگی شان تاثیر بگذارد مگر اینکه از طریق درمان و خودآگاهی برطرف شود. در ادامه با ما باشید تا از مشکلات ناشی از کمبود محبت دردوران کودکی برایتان بگوییم:
دلبستگی نا ایمن
کودکی که مادری آگاه و مهربان دارد و به درستی حمایت شده است می داند که رابطه پایدار است و جهان مکانی است که می بایست فرصت ها را کشف کند. او نسبت به افراد دیگر و مراقبت های آنان احساس آرامش دارد و در واقع یک پایگاه امن دارد. کودکانی که مادرانی دارند که از لحاظ احساسی قابل اعتماد نیستند و گاهی ابراز علاقه می کنند و گاهی اینکار را نمی کنند, به این نتیجه می رسند که این روابط مضر هستند و هیچ چیزی تضمین نشده است.
همچین کودکی مضطرب رشد می کند. از یک سو مشتاق ارتباط است و از سوی دیگر منتظر اتفاقات بد می باشد. کودکانی که مادرانی دارند که از لحاظ ارتباطی خوب نیستند, یاد می گیرند که باید لباس رزمی به تن کنند و به خود وابسته باشند و بهتر است در خود فرو روند. در واقع این نوع کودکان از هرگونه دلبستگی اجتناب می کنند. دخترانی که ارتباط امن با مادر خود هستند به دنبال صمیمت می باشند و از صمیمیت و رابطه خوب اجتناب نمی کنند. دختری که مضطرب و وابسته است نمی تواند رابطه خوبی برقرار کند و همیشه از طرد شدن وحشت دارد. متاسفانه این الگوهای وابستگی به سنین بزرگسالی نیز منتقل می شوند و بر دوستی و ارتباطات عاشقانه آن ها نیز تاثیر منفی می گذارد.
احساس بد نسبت به خود
صورت مادر می تواند برای دخترش مانند آینه ای باشد. چهره مادری که آهنگ دوست داشتن و مثبت دارد بیانگر پذیرش, ارتباط می باشد و گویی می گوید ” تو به اندازه کافی خوب هستی.” اما صورت مادری که بی محبت است, نقص ها و ضعف ها را منعکس می کند و گویی می گوید: “تو ارزش نداری.” و نکته مهم دیگر اینکه کودکی که مدام از او انتقاد می شود فکر می کند که هرگز به اندازه کافی خوب نیست.
کمبود اعتماد
اگر فردی قرار باشد که به دیگران اعتماد کند می بایست باور داشته باشد که جهان یک مکان امن است و مردم نیز خوب و خوش نییت هستند, اگرچه گاهی هم مشکلاتی داشته باشند. یک مادر غیر قابل اعتماد بیش از حد انتقاد می کند یا اهل مجادله و بحث است و فرزند وی به این نتیجه می رسد که روابط انسانی بی ثبات و خطرناک است و نمی توان به کسی اعتماد کرد. دخترانی که از والدین خود محبت کافی را دریافت نکرده اند در روابط و دوستی هایشان مشکل اعتماد دارند.
هوش هیجانی رشد نیافته
کودکان در طول ارتباطات با مادرانشان می آموزند که چه احساساتی دارند. صحبت های مادر به کودک می آموزد زمانی که ناراحت یا مضطرب هستند, چگونه خودشان را آرام کنند. در حقیقت مادر نقش مهمی در کمک به دخترش دارد تا بتواند احساسات خود را ابراز نماید و قادر به نام گذاری احساساتش باشد و بتواند ترس و حس های منفی اش را مدیریت نماید. دختری که وابستگی ناایمن دارد نمی تواند احساسات خود را نمی آموزد و در احساساتش غرق می شود.
حساسیت شدید
ترس از طرد شدن در دنیای درونی دخترها معمولا غالب است زیرا او از چیزی که مادرش می گوید تو بی ارزش و غیر قابل تحسین هستی. حتی حساسیت او با قضاوت دیگران که می گویند تو “خیلی حساسی” بیشتر هم می شود.
ناسازگاری
نام دیگر ناسازگاری را تضاد هسته ای می نامیم. دخترها نیازمند عشق مادر و حمایت او هستند بنابراین مادرانی که احساسات فرزندشان را جریحه دار می کنند می توانند به راحتی بر زندگی دخترشان در بزرگسالی تاثیر منفی بگذارند مانند سردرگمی, آشفتگی و ناامنی.
انسان هایی که در کودکی محبت کافی دریافت نمی کنند در بزرگسالی مشکلات زیادی خواهند داشت که ما در اینجا به چندی از آن ها اشاره کردیم.
نظر بدهید