فروپاشی روانی یا فروپاشی عصبی چیست ؟

فروپاشی عصبی

فروپاشی روانی یا فروپاشی عصبی (nervous breakdown) اصطلاحی برای توصیف دوره ای از اختلال روانی شدید است. در این دوره، فرد قادر به انجام کار های روزمره خود نیست. در گذشته این اصطلاح برای مجموعه ای از بیماری های روانی مانند افسردگی، اضطراب و اختلال استرس حاد مورد استفاده قرار می گرفت. گرچه اصطلاح فروپاشی عصبی دیگر یک واژه ی علمی پزشکی نیست، هنوز هم برای توصیف علائم شدید استرس و ناتوانی در مقابل چالش های زندگی استفاده می شود. آنچه دیگران از بیرون به عنوان فروپاشی عصبی می بینند ممکن است یک بیماری روانی تشخیص داده نشده باشد.

تعریف واحدی برای این اصطلاح وجود ندارد و دوره ای است که در آن استرس احساسی و جسمانی به حدی غیر قابل تحمل می شود که توانایی کاری را از فرد سلب می کند.

علائم فروپاشی عصبی چیست ؟

علائم جسمانی، روانی و رفتاری مختلفی به فروپاشی روانی نسبت داده می شود. علائم این اختلال در افراد مختلف می تواند متفاوت بروز کند. علت ایجاد مشکلات روانی نیز می تواند بر نوع بروز علائم تاثیر گذار باشد.

رایج ترین علائم فروپاشی عصبی عبارتند از :

علائم افسردگی مانند از دست دادن امید و افکار خودکشی و تلاش برای آسیب رساندن به خود

اضطراب همراه با فشار خون بالا، تنش در عضلات، لمس شدن دست ها، سرگیجه، ناراحتی های معده و لرزش

بی خوابی

توهم

تغییرات شدید خلقی  و بی نظمی های خلقی بی علت

حملات استرسی که شامل درد در قفسه سینه، ترس شدید و مشکلات تنفسی می شود

شک، توهم اینکه کسی مراقب فرد است و وی را زیر نظر دارد

بازسازی صحنه ی حادثه ای در گذشته جلوی چشمان فرد

نشانه های انزوایی

فردی که دچار فروپاشی عصبی می شود از جامعه ی اطراف خود فاصله می گیرد که می تواند شامل دوری از محیط کار و شغل و وظایف، کم غذایی، کم خوابی بیمار گونه، رعایت ضعیف بهداشت شخصی، بهانه گیری برای گرفتن مرخصی و طولانی مدت در منزل ماندن و دوری از دوتان و آشنایان باشد.

عوامل ایجاد کننده فروپاشی عصبی

فشار های روانی، استرس های دائمی شغلی، حادثه های ناخوشایند شوک آور مانند مرگ اعضای خانواده، مشکلات مالی و اقتصادی شدید، تغییر شدید در زندگی مانند جدایی، خواب و آرامش کم در زندگی، سابقه ی ابتلا به اضطراب و یا وجود سابقه ی خانوادگی در داشتن چنین اختلالی، صدمات جسمانی و بیماری های لا علاج و صعب العلاج که فرد را تحت فشار قرار می دهند.

در چنین شرایطی فرد باید بیاموزد که چگونه رفتار و حالات خود را مدیریت کند و برای این کار نیازمند مراجعه به روانپزشک است. گاهی روانپزشکان و روان درمانگران از درمان و یا کمک های دارویی نیز برای افرادی که دچار فروپاشی عصبی شده اند استفاده می کنند.