نظرات سینمایی ها درباره فیلم ویلایی ها

نظرات سینمایی ها درباره فیلم ویلایی ها

در کنار فیلم های در حال اکرانی چون ” رگ خواب ” ، ” برادرم خسرو ” و نهنگ عنبر 2 ، از فیلم ” ویلایی ها ” نیز استقبال خوبی شده است.

” ویلایی ها ” فیلمی با محتوای داستانی جنگی از منظری دیگر ، قصه ای کاملا زنانه را روایت می کند. این فیلم به کارگردانی منیر قیدی ، نویسندگی منیر قیدی و ارسلان امیری و تهیه کنندگی سعید ملکان می باشد. که پس از به نمایش در آمدن در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر و نامزد شدن در 8 بخش مختلف ، موفق به دریافت جوایز بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای ثریا قاسمی ، بهترین جلوه های ویژه بصری و استعداد درخشان بهترین فیلم اولی شد.

طناز طباطبایی ، پریناز ایزدیار ، آناهیتا افشار ، علی شادمان و با حضور ثریا قاسمی و صابر ابر ، از بازیگران فیلم هستند.

در ادامه به ارائه گزیده ای از نظرات هنرمندان و سینمایی ها درباره فیلم ویلایی ها به نقل از سایت CinemaCinema.ir می پردازیم :

در حاشیه جوایز ویلایی ها در جشنواره فیلم فجر

این فیلم در 8 رشته مختلف ، بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای ثریا قاسمی ، بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای گیتی قاسمی ، بهترین فیلمنامه ، بهترین موسیقی متن ، بهترین جلوه های ویژه بصری ، بهترین جلوه های ویژه میدانی ، بهترین طراحی صحنه و لباس ، استعداد درخشان بهترین فیلم اولی ، در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر نامزد شد. همان طور که پیش از این گفته شد در 3 رشته نیز موفق به دریافت جایزه گردید.

در حواشی جوایز این فیلم ، منیر قیدی به نقل از CinemaCinema.ir ادعا کرد جایزه ملی را قرار بود به ما بدهند ولی نپذیرفتیم.

منیر قیدی کارگردان فیلم در برنامه زنده هفت گفت : من فیلم بد با کارگردانی بد ساخته بودم که لایق کاندیداتوری در این بخش ها نبود‌ ، لذا چطور می توانستم به یک باره شکوفا شوم و جایزه خلق الساعه استعداد درخشان را دریافت کنم ؟ لذا ترجیح دادم از این رقابت عجیب خارج شوم. به نظرم رسید هیئت داوران سعی کرد متفاوت رفتار کند.

گیتی قاسمی : جنگ و دوران کودکی ام را در همین لوکیشنی زندگی کردم که فیلم ویلایی ها در آن ساخته شد

گیتی قاسمی ، بازیگر فیلم ویلایی ها که برای این فیلم و فیلم ” سد معبر ” نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن از سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر بود درباره فیلم می گوید :

” من خودم زمان جنگ و دوران کودکی ام را در همین لوکیشنی زندگی کردم که فیلم ویلایی ها در آن ساخته شد و خیلی عجیب بود که بعد از 20 سال با این فیلم به دزفول بازگشتم.

ویلایی ها یاد آور خاطرات کودکی من بود ، زمانی که پدرم در جنگ اسیر شد و مادرم در شرایط سختی زندگی می کرد.

من فکر می کنم این فیلم یک ادای دین است به همه کسانی که در پشت جبهه برای مردم و رزمندگان زحمت کشیدند و هیچ وقت دیده نشدند. به همین دلیل هم به همت خانم قیدی برای ساخت این فیلم تبریک می گویم. ”

لیلی گلستان : ویلایی ها من را یاد “ انجیل متی“ پازولینی انداخت

اگر فیلم ” یه حبه قند ” من را یاد نقاشی های قرن شانزده اروپا و زفیرللی انداخت … ویلایی ها من را یاد ” انجیل متی” پازولینی انداخت. همان فضای درد و رنج ، اما به نوعی دیگر و همان آه بلند و جانسوز مریم مقدس از دیدن عیسایش.

ویلایی ها یک سروگردن از خیلی ها پیشی گرفته است و قصه ویلایی ها قصه ای فوق العاده است. خیلی ها این واقعیت را نمی دانستند و از وجود این خانه ها در نزدیکی جبهه بی خبر بودند.

خانه هایی پر از زن و بچه های رزمنده ها ، آن هم برای خدمت به رزمنده ها در پشت جبهه و نزدیکی به شوهر و پدر.

پر است از حس زنانگی ، بدون غلو و بدون شعار ، صمیمی و واقعی . این مهم است که هیچ غلوی در فیلم حس نمی شود. همه چیز در عین تنش و هیجانی که دارد ، مثل آب روان می گذرد. همه تسلیم مشیت الهی هستند و چه بحق.

واکنش جواد طوسی به یادداشت لیلی گلستان :

جواد طوسی در اعتماد نوشت : خانم لیلی گلستان را به عنوان یک زن روشنفکر واقعی ( نه ادا و اصولی ) ایرانی ، سال هاست که می شناسم. او هر موقع که لازم بوده از یک اثر هنری اینجایی ، صادقانه و بی تکلف دفاع کرده و شناسنامه ادبی و فرهنگی و سابقه آمیخته با ذوقش در زمینه ترجمه ، عاملی بازدارنده در جهت ابراز این حس و شور و شوق شرقی نبوده است.

عامل ترغیب شدنم برای این ادای ناچیز ، یادداشت اخیر خانم لیلی گلستان در روزنامه شرق در حمایت از هانم منیر قیدی بود. خب ایشان می توانست در یک اجرای بد و متفرعنانه روشنفکرانه درباره این فیلم که با نگاهی متقاوت به دوران جنگ و دفاع مقدس می پردازد ، سکوت اختیار کند و یا با نیش و کنایه بگوید :

” بازم جنگ و بازی کلیشه ای با واژه هایی چون ایثار و مقاومت و شهادت و … بسه دیگه. هشت سال جنگ و خونریزی و این همه تلفات که هی یادآوری و شخم زدن ندارد. وقتی اصل جنگ قابل دفاع نیست ، مظلوم نمایی و ارائه چهره متفاوت آن چه لزومی دارد ” و  از این حرف ها …

اما لیلی گلستان به عنوان یک زن پاک نهاد و متعهد به تاریخ زخم خورده و خونین کشورش ، در سخنانی از دل برآمده می گوید : ” ویلایی ها من را یاد انجیل متی پازولینی انداخت ، … ”

محسن جعفری راد : ویلایی ها “ جایگاه سعید ملکان را هم به عنوان یک تهیه کننده کاربلد و خلاق تثبیت می کند

سینمای جنگ در چند سال اخیر با نگاه فیلمسازان زن ، انگار جانی دوباره گرفته و بعد از فیلم های ” شیار 143 ” و ” نفس ” از نرگس آبیار ، منیر قیدی هم سعی کرده که ذهنیت تازه و مستقلش را از سینمای جنگ به عینیت تبدیل کند.

” ویلایی ها ” جایگاه سعید ملکان را هم به عنوان یک تهیه کننده کاربلد و خلاق تثبیت می کند. بعد از موفقیت همه جانبه همکاری اش با سعید روستایی در فیلم ” ابد و یک روز ” با ساخت ویلایی ها ، مهارتش را در شناخت استعداد ها و کمک به جهت گیری ان ها به خوبی نشان می دهد. این که می توان بستری لازم را برای ابراز خلاقیت عوامل یک فیلم را مهیا کرد و به جای نگاه مصرف گرایانه اغلب تهیه کنندگان ، رویکردی روشنگرانه و فرهنگ ساز نسبت به مدیوم سینما داشت.

محمد مهدی عسگرپور : ویلایی ها یک فیلم دست اول است

ویلایی ها یک فیلم دست اول است ، معمولا حرف زدن درباره آثار دست اول در عین حال که ظاهری ساده دارند ، سخت هم هست. در این فیلم با لحظات تلخ و شیرین جماعتی آشنا می شویم که مشابه شان در این ایام کمتر یافت می شود و این یعنی همان خواستی که بسیاری از فیلمسازان فیلم های مربوط به جنگ هر از گاهی دارند ، نتیجه اش گاهی با موفقیت هم همراه است.

هر چند ویلایی ها نمی توانست از تجارب آثار پیش از خود بهره جوید اما حالا می تواند یک مرجع باشد ، مرجعی که به آثار پس از خودش یاری می رساند.

به همین خاطر در دائره المعارف فیلم های مربوط به جنگ ، می توان آن را در فهرست مراجع نوشت.

کیوان کثیریان : ویلایی ها فیلم بزرگی است که بزرگی اش را از بزرگی پروداکشن به دست نیاورده

یک فیلم بزرگ نیازی ندارد کار دهم یا سی ام یک فیلمساز باشد. لااقل در سال های اخیر دیگر اثبات شده که اینطور نیست. شاید هم از ” همشهری کین ” به این طرف. فیلم بزرگ یک سری آدم باهوش می خواهد و یک نگاه با ذکاوت که گوشه نادیده ای را ببیند و بلد باشد چطور و از چه زاویه ای ببیند. بلد باشد فصل تازه ای در ذهن ها باز کند و بلد باشد در حس برانگیزی ، اندازه نگه دارد.

منیر قیدی گویا همه این ها را بلد است. این همه شناخت از موضوع و آدم هایی که داری درباره شان حرف می زنی و این همه نزدیک شدن به آن ها و این همه دوری از ادا و اصول ، کمترین پی آمدش ساختن یک فیلم خوب است.

ویلایی ها این ادعا را اثبات می کند که جنگ ما هنوز کلی داستان نگفته دارد که در انتظارند.

و حالا دیگر سعید ملکان در سینمای ما یعنی استاندارد و یعنی کیفیت و یعنی کشف و یعنی فرصت. فرصتی مغتنم برای فیلمسازان مستعد و منتظر.

چقد این ثریا قاسمی بازیگر بی نظیری است. چقدر لحظه را می شناسند. حضورش چقدر گرم است. نگاهش چقدر قوت دارد. بازیگر اصیلی است دیگر.

ویلایی ها فیلم بزرگی است که بزرگی اش را از بزرگی پروداکشن به دست نیاورده. یک فیلم بزرگ که پایانش را دوست ندارم.

سام بهشتی : که اگر ما اخراجی هایی داشتیم ، ویلایی ها هم بودند که زنانه رشادت کردند و غیرت آن ها صد برابر مردان بوده است

به تازگی فیلمساز جوانی پا به عرصه سینما گذاشته و با ساخت فیلم ویلایی قواعد را بر هم زده است و تصویر تازه ای از نقش زنان در جنگ ارائه می کند که به شدت درست است و می توان گقت تا به امروز با خلا همچین نکاهی به تاثیرگذاری نقش زنان در دهه شصت و سال های جنگ مواجه بودیم.

شاید ویلایی ها یک فیلم سینمایی درخشان و خوش ساخت نباشد اما یک تجربه فوق العاده از فیلمساز زن جدیدی است که در سینمای ایران متولد شده است و باید به او خوشامد گفت که در اولین گام به سراغ سوژه ای می رود که ذهن های ما را بیدار کند و تلنگری به ما بزند که اگر ما اخراجی هایی داشتیم ، ویلایی ها هم بودند که زنانه رشادت کردند و غیرت آن ها صد برابر مردان بوده است.