آیا کسانی که با خودشان حرف می زنند دیوانه هستند

آیا کسانی که با خودشان حرف می زنند دیوانه هستند؟

زمانی پیش آمده است که متوجه صحبت کردن بزرگان مان با خودشان شده ایم , چیزی که در ذهن مان نقش می بندد قاعدتا خاطره ای عجیب از آن ها خواهد بود, در کل اکثر افراد بر این باورند که با خود صحبت کردن نوعی بیماری روانی می باشد و افراد سالم هیچ گاه در هنگام خلوت خود با خود با صدای بلند حرف نمی زنند.

پس از تحقیقات انجام شده دانشمندان به این استنباط دست یافته اند که حرف زدن با خویشتن نه تنها مضر و دیوانگی نیست بلکه فواید بسیاری را نیز شامل می شود ,این عمل تصویر ذهنی شخص را نسبت به خود ارتقا می دهد و درجه اعتماد به نفسش را بالا می برد.

به نظر خنده دار می آید اما افراد همواره به یادآوری هایی نیاز دارند که این یادآوری ها جز در کلام و با صدایی رسا و بلند میسر نمی شود. این “خودصحبتی” می تواند تاثیر مثبت خود را زمانی که افراد در قرار ملاقات هایشان با رییس یا هر موقعیت استرس زایی حس کنند.

نظر روانشناسان ؛

به گفته استاد روانشناسی Gary Lupyan  از دانشگاه Wisconsin ؛ این عمل به هیچ وجه غیرعقلانی نمی باشد ,بسیاری از افراد نمی دانند در مکان های مختلف چگونه باید افکار خود را به زبان بیاورند , با این تمرین ها شما قادرید در شرایط خاص خود را نیز شگفت زده و غافلگیر نمایید.

روانشناسان می گویند ما در هر صورت با خودمان گفتمان هایی خواهیم داشت ,زمانی که افراد به موضوعات مختلف فکر می کنند در واقع به نوعی در افکارشان با خودشان حرف می زنند و اینکه بازگو کردن افکارمان به شکل لفظی انقباض های فکری برای مان ایجاد می کند.

مثالی در این راستا ؛ هنگامی که به افراد کلمه صندلی گفته می شود, اگر آن ها صرفا آن صدا را بشنوند اتفاق خاصی در مغزشان روی نخواهد داد ,اما اگر افراد به صندلی بی اندیشند آن را به شکلی که می خواهند در ذهن خود مجسم می کنند و آن را در زبان بیان کنند خصوصا اگر با صدای بلند انجام پذیرد ,حافظه انسان به طور معمول آن را دریافت کرده و به خاطر می سپارد.

نتیجه ای که از این مثال و به بیانی دیگر آزمایش بدست می آید آن است که ؛ هر آن چه را که می خواهید به ذهن خود بسپارید تنها کافیست با صدای بلند آن را بگویید , می توان برای صحت عملکرد مغزمان کلمات و اتفاقات گوناگونی که از این پس با آنان رو به رو می شویم را به زبان آوریم.

چگونه نتایج بهتری از این صحبت ها داشته باشیم ؟

صحبت کردن با خودمان باعث کاهش استرس می شود , همچنین اگر با خود از زاویه سوم شخص صحبت فرمایید موجب می گردد که به طور ناخودآگاه مسایل متفاوت را از جنبه های گوناگون مورد بررسی قرار دهید و تا مقدار زیادی وسعت دیدتان افزایش یابد ,برای مثال ؛ در ازای اینکه از خود بپرسید “من چرا ناراحتم؟” بهتر است بپرسید “این پسر چرا ناراحت است؟” در اکثر موارد خود شخص می تواند مشکل خود ا رفع و رجوع کند.

همچنین نگاه کردن به قضایا از زاویه یک شخص دیگر موجب می گردد تا به همان شکلی که آن ها در مورد دیگران قضاوت می کنند در مورد خود فکر و قضاوت داشته باشند.

این تمرین کمک به سزایی به افراد می کند تا از تجربیات شخصی خود فاصله گرفته و آن را از جنبه ای جدید ببینند و بتوانند خود را در جای دیگران قرار دهند در این صورت احساسی فکر کردن شان نسبت به خود کاهش می یاند و در آخر واقع بینانه تر و منطقی تر می اندیشند.

اگر افراد دائما از طرف اول شخص , خود را به زیر ذره بین ببرند , افسرده تر , احساسی تر و مهم تر از همه بیشتر خود را مورد سرزنش قرار می دهند.

بلند صحبت کردن با خویشتن مسیری جدید را برای تان روشن می کندو از این مسیر افراد قادرند خود را ترمیم کرده و حتی مشکلات شان را خود حل کنند بدون آنکه نیازی به یک مشاور یا روانشناس داشته باشند.

اما توجه داشته باشید که چگونگی این صحبت از اهمیت فراوانی برخوردار است ؛ مثبت صحبت کردن , تسلط داشتن بر مشکل , در مورد موضوعات تازه حرف زدن و بسیاری از مسایل دیگر را باید در نظر داشت.

پس به صحبت کردن ادامه دهید.